Parel van De Langstraat: De Rustende Jager

Op een mooie zonnige donderdagochtend rijd ik naar mijn afspraak bij De Rustende Jager. Deze horecagelegenheid is al meer dan 100 jaar een begrip in regio De Langstraat. Het is voor velen de perfecte pleisterplaats tijdens of na een bezoek aan De Loonse en Drunense Duinen.

Ondanks het vroege tijdstip zitten er al behoorlijk wat mensen op het terras te genieten van het ochtendzonnetje. Ook wanneer ik door de serre naar binnen loop tref ik een aantal vroege vogels, lekker keuvelend aan een vers bakje koffie. Wat een gezelligheid!

Vanuit de grote serre bereik ik het oorspronkelijke café en al snel ontmoet ik daar eigenaresse Martijanne en haar rechterhand Manon. Ik vraag hen meteen of het altijd al zo druk is op zo’n vroeg tijdstip. “Ja, we zijn echt een ontmoetingsplek. Diverse groepjes spreken hier wekelijks, of zelf meerdere keren per week, met elkaar af. Het lijkt soms net een buurthuis” lacht Martijanne. “We kennen veel van onze vaste gasten ook door en door. Lief en leed wordt met ons gedeeld, waardoor we ook een sociale functie hebben”.

We nemen plaats aan een grote tafel. Mijn oog valt direct op een krantje. “Dat is onze menukaart” zegt Martijanne, “dat had ik een tijdje terug ergens gezien en toen dacht ik: dat wil ik ook hebben”. Ik blader even door het krantje heen en zie dat er - naast drankjes en lunch- en dinergerechten - ook krantenartikelen en foto’s in staan. “Het is een leuke manier om onze gasten wat te vertellen over onze faciliteiten en meteen ook de historie van het familiebedrijf uit te leggen” vult Manon aan. Erg leuk, en het past perfect in deze ambiance.

Ik kan nu het krantje niet helemaal doornemen dus ik krijg een krantje mee naar huis om het thuis op mijn gemak te lezen en vraag Martijanne om een beknopte versie van het familieverhaal. “In 1920 hebben mijn overgrootouders Marie en Kees Klijn-de Bresser, de ouders van mijn opa, dit café met woonhuis aan de rand van de duinen gekocht. Na de dood van Kees runde Marie de zaak met haar dochter Toos en schoonzoon Piet. Geen van de kinderen van Toos en Piet had interesse in het overnemen van de zaak, waarop nichtje Nelly Klijn in 1972 besloot het familiebedrijf, tezamen met haar man Jo Pijnenburg, voort te zetten.” Terwijl Martijanne allerlei namen en jaartallen oprakelt, raak ik de kluts een beetje kwijt. Gelukkig besef ik me dat ik het thuis in het krantje nog even goed kan nalezen. “Ik hing hier als petekind van Jo en Nelly vaak rond, heb me hier altijd thuis gevoeld. Vanaf mijn twaalfde droomde ik ervan om ooit het bedrijf te mogen runnen, en die droom is in 2021 uitgekomen!” besluit Martijanne trots. Ze straalt, wat een liefde en passie heeft deze vrouw voor het familiebedrijf.

Ondertussen is ome Jo binnengewandeld. Van Martijanne begrijp ik dat hij nog altijd veel het bedrijf betrokken is; “We kunnen iedere dag op zijn aanwezigheid rekenen en hij zet zich met volle overgave nog steeds in op allerlei gebieden.”

Martijanne vertelt dat er in de afgelopen jaren veel is veranderd. Waar ‘De Rustende Jager’ ooit letterlijk een rustpunt voor jagers (en later ook militairen) was, is het bedrijf uitgegroeid tot een fantastische trekpleister en uitvalsbasis voor (dag)toeristen en recreanten. “Waar we ook trots op zijn is het Predicaat Hofleverancier wat De Rustende Jager in 2020 heeft ontvangen” vertelt Manon. Dat is inderdaad een prachtige waardering. “Het predicaat hang op een prominente plek aan de voorzijde van het pand zodat iedereen het kan zien”.

In 1989 ontstond het idee om fietsen te gaan verhuren. Dat bleek een succes; “Vandaag de dag hebben we zo’n 500 fietsen in eigen beheer, en een fietsenmaker in dienst die ervoor zorgt dat de fietsen goed worden onderhouden en zo nodig worden gerepareerd” vertelt Martijanne.

Manon stelt voor om mij een rondleiding te geven. We beginnen bij de vergaderzalen op de eerste verdieping. “We hebben twee vergaderzalen. Vaak worden de vergaderingen gecombineerd met een wandeling of fietstocht door De Loonse en Drunense Duinen en natuurlijk een lunch en/of een diner. Wij stellen de arrangementen helemaal op maat samen.”  Beide zalen, de ‘Duinzaal’ en de ‘Jachtzaal’, zijn schitterend en van alle gemakken voorzien. Ze zijn geschikt voor groepen tot ongeveer 25 personen.

Na de vergaderzalen gaan we met een fietsenlift naar beneden, richting de fietsenkelder. Ik kijk mijn ogen uit. Rijen vol fietsen, in diverse soorten en maten, staan er netjes opgesteld. Ik zie (elektrische) mountainbikes, (elektrische) dames-, herenfietsen, kinderfietsen, tandems, elektrische driewieler, elektrische duofietsen... noem maar op. Wil je een sportief rondje gaan ‘modderhappen’ of liever ontspannen een ronde door de natuur? Gaat je kindje zelf fietsen of heb je liever een fietsstoeltje achterop? Wil je de omgeving verkennen op een tandem of met een duofiets of driewieler? Verzin het maar, waarschijnlijk is het te huur bij De Rustende Jager. “Als je bij ons een mountainbike huurt heb je meteen ook de verplichte vergunning geregeld. En na afloop kun je hier zelfs even lekker douchen.” zegt Manon. Jeetje wat een luxe, handig hoor.

We verlaten de fietsenkelder en lopen naar het terras. Ook hier is voor iedereen wel een favoriet plekje te vinden: in de zon, in de schaduw, onder de overkapping, tussen de bomen, gezellig ‘midden tussen ’t volk’ op het grote terras, of wat anoniemer en beschutter op het terras aan de zijkant van het pand. “We hebben in totaal zo’n 500 stoelen” laat Martijanne weten. Ik merk op dat daar behoorlijk wat personeel voor nodig zal zijn. “Klopt, ik heb een geweldig team waar ik heel blij mee ben. De combinatie van vaste en flexibele medewerkers en de flexibiliteit en betrokkenheid van deze mensen maakt dat wij het iedere dag weer voor elkaar krijgen. Geweldig he?” wederom zie ik een apetrotse, stralende ondernemer.

Manon neemt me mee naar een schuurtje achter het pand. “Dit is onze ijssalon” zegt ze wanneer ze de deur voor me opent. We stappen een ruimte in met een frisdrankkoelkast, een vriezer en een softijsmachine. Op het eerste gezicht niets bijzonders, ware het niet dat er een groot ‘luik’ in de gevel zit dat grenst aan het fietspad richting Giersbergen. “Mensen hoeven hierdoor niet eens hun fiets te parkeren om bij ons een lekker ijsje of flesje frisdrank te nuttigen. Ze kunnen vanaf het fietspad aan het luik bestellen en direct weer door.” Kijk, daar is over nagedacht. Dat is ondernemen!

En dan is het alweer tijd om afscheid te nemen. Ik kan nog wel uren met deze twee gedreven dames praten. Het is me duidelijk dat het familiebedrijf De Rustende Jager in goede handen is.


Wil je meer informatie over De Rustende Jager? Klik dan hier.

Wist je dat De Rustende Jager ook een Lokaal informatiepunt is?